Każda matka jest nienormalna. Ty też :)

Każda matka jest nienormalna. Ty też :)

Kiedy śpi chcesz żeby wstało, kiedy szaleje wieczorem chcesz żeby w końcu poszło spać. Kiedy skacze po kanapie mówisz ze stoickim spokojem, że jak spadnie to mama nie będzie się użalała bo to na własne życzenie, ale kiedy po chwili Twoje słowa stają się prawdą, druga część przestrogi już się nie liczy. Biegniesz jak szalona do swojego największego skarba utulić go w bólu. Matki są nienormalne… wszystkie. Ja też. 

Halo Aga! Halo Malwa! … cisza

Ba! Czasem mi się wydaje, że ja przede wszystkim! Ale kiedy rozpoczynam pogawędkę telefoniczną z inną dzieciatą, np. taką Agą, jednym okiem bacznie obserwując czy to małe, na które właśnie narzekam nie robi sobie krzywdy, kiedy słyszę pauzę po drugiej stronie nie dziwi mnie nic. Nic. Mogę tak zaczekać z 10 minut aż po drugiej stronie słuchawki zmieni się kupa, zrobi kaszka i 10 razy przełączy kanał w telewizorze w poszukiwaniu idealnej bajki. Matki to dziwny gatunek. Niesamowicie. Ale to chyba jedyny taki gatunek, który rozumie się bez słów. Możemy psioczyć na swoje życie, narzekać, rzygać sobie do telefonu jak to nam źle a w rzeczywistości każda z nas wie, że to tylko takie matczyne katharsis. Takie oczyszczenie atmosfery. I znów kochamy te nasze małe kłopotki. A im są większe, im bardziej pyskate, tym większą miłością je darzymy. Szaleństwo. Serio… macierzyństwo ogłupia. To takie prawdziwe.

Imprezowiczki za trzy grosze

Marzysz najpierw o babskim wyjściu. Wyobrażasz sobie jak bardzo zaszalejesz… pochłaniając niebezpieczną ilość kofeiny albo wody bo przecież na spotkanie wyjechałaś samochodem nie? No bo dziecko zostało z tatą. Tata to za mało. Może być alarm. I siedzisz jak na szpilkach, przebierasz z nogi na nogę bo chyba już za długo Cię nie ma w domu. A przecież wyszłaś pół godziny temu! Pół godziny potrafi być wiecznością prawda? Tylko matka to wie.

Wakacjowiczki za grosze… dwa

Odpocząć musisz kobieto. Ooooj przydałyby się wakacje. Dopóki do wakacji daleko twardo obstajesz przy swoich postulatach. Rodzice wypoczywają na plaży, dziecko u dziadków. I nie ma przeproś! Ma już dwa/trzy/osiemnaście lat. Poradzi sobie. Ale im bliżej wyjazdu, tym więcej znaków zapytania. A jak zatęskni? A jak zapomni? A jak zrobi mu się coś w głowę z tej tęsknoty? Tobie się matko coś zrobi ewentualnie! Halo! Słyszysz mnie?! Nie słyszysz… bookujesz właśnie wycieczkę z dzieckiem. Razem też przecież wypoczniecie prawda? A idź matko!

Zakupoholiczki od siedmiu boleści

10 dzień miesiąca. Wypłata męża siup na konto. Oooo teraz to będzie się działo! Czekałaś na to cały miesiąc! Uzupełnisz szybko debet na karcie i w miasto. Można zaszaleć. Kupisz sobie kieckę, buty (szpileczki takie fajne widziałaś w gazecie, może kiedyś je założysz na jakąś szaloną imprezę). Tym razem nie będzie kupowania ciuszków dla dziecka. Oooo nie! Jego szafa pęka w szwach. Obdzieliłby tą garderobą pół przedszkola. Ani jednej rzeczy dla dziecka. Nooo, może oprócz czapeczki z HMu… i do Zary jeszcze zajdziesz. Dla siebie przecież! Albo dooobra, już jesteś tak blisko dziecięcego. No dobra, to tylko zerkniesz.

I wyjdzie taka nienormalna matka z tego centrum handlowego obładowana torbami. Zakupy udane. Na szpileczki nie wystarczyło… ale spoko! Ważne, że będzie w co dzieciaczka odstroić. W końcu wszystkie torby z zakupami dla niego. Ale to był ostatni raz! Nooo… dzisiaj ostatni na bank :)

Nienormalne jesteśmy drogie mamy. Ale co zrobić skoro ta nienormalność z takiej normalnej rzeczy płynie… z miłości <3

Fancy Iko